Schaft

Gemiddeld drie jaar kan ik vooruit met een doosje visitekaartjes. Onlangs moest een nieuw doosje worden besteld en twijfelde ik over de juiste omschrijving voor mijn beroep. Mogelijkheden zijn onder meer winkelier, noeste zwoeger, president-directeur en sukkel. Serieus heb ik overwogen om te kiezen voor een nog niet bestaande professie: pauze-coördinator.

Ongelogen waar is pauzemanager een van mijn grote taken. Ik heb de zorg voor voldoende rustmomenten, maar ook voor voldoende bezetting op de vloer met bijbehorende beperkende factoren als onder meer kennis, ervaring, kliekjesvorming, uitsluiting en werkdruk. Een vooraf opgesteld pauzeschema haalt dag één niet. Het wordt steeds getorpedeerd door niet planbare invloeden, zoals een verkoopgesprek, een vrachtauto lossen of een zaagklus.

In toenemende mate vind ik het lastig om een zorgvuldig evenwicht te vinden in het speelveld van commercieel belang, goed werkklimaat en werkdruk. Hierbij stonden lunchpauzes nooit ter discussie, maar koffie-/theepauzes des te meer.

Anderhalve generatie terug was het in alle sectoren de normaalste zaak van de wereld om een dagdeel te breken door een koffiepauze. Die vanzelf­sprekendheid kwam echter onder druk staan. Onder andere door verruimde openingstijden, deeltijdbanen, 24-uurseconomie en gebroken diensten. Ook richting het gehaaste en veel­eisende publiek kom je niet meer weg met het zinnetje ‘mijn collega heeft pauze’. Gemeentehuizen uitgezonderd.

Denkbaar is dat er een nieuw pauzesysteem uitgevonden moet worden dat recht doet aan alle uitgangspunten. Het huidig systeem houdt onvoldoende rekening met productiviteit en klantenbelang: vaak op de belangrijkste perioden van de dag verblijven twee van de vijf collega’s gelijktijdig buiten beeld. Dat is een aanslag op de gewenste klantvriendelijkheid en/of het haalt de vaart uit de te verrichten werkzaamheden.

Hier staat tegenover dat de rol van winkelier niet meer leuk is zonder een goed alternatief voor de koffie-/theepauzes. Het belang van een prettig werkklimaat zal altijd ietsje zwaarder wegen dan de eerder genoemde factoren. Veranderingen hebben we al gezien in de agrarische wereld, de zorgsector, transport en bouwnijverheid. Vraag is nu of het cliché ‘meegaan met de tijd’ ook betrekking heeft op de menselijke kant van het zakenleven?

Reacties hierop zijn van harte welkom via
info@agribouwmarkt.nl.