‘Klussen is investeren in je huis’

Op een perceel van 400 vierkante meter staat een schattig huisje in een oase van groen. Eekhoorns springen van boom naar boom en de lucht trilt aangenaam door het zingen van een vrolijk gestemd tuinvogelorkest. Het huisje werd in 1972 als een van de 154 vakantiewoningen op een vakantiepark in Vinkel opgeleverd. Nu is het voormalige vakantiepark een van de mooiste woonwijken van de gemeente ’s-Hertogenbosch. Robin waant zich in het paradijs. Hij sluit zijn laptop af en komt naar buiten. Zijn thuiswerkdag zit erop, alle tijd voor een boeiend relaas over zijn klusavonturen.

Goed en niet te duur

“Je begint met iets kleins en langzaam durf je steeds meer aan te pakken,” vertelt hij over zijn ontwikkeling tot volwaardig klusser. Hij kocht zijn huis tweeënhalf jaar geleden en pakte meteen de binnenkant aan. Een opfrisbeurt noemt hij het zelf, zodat hij er kon gaan wonen. Meer dan een kist met allerhande klein gereedschap had hij niet toen hij het ouderlijk huis in Tiel verliet. Maar dat veranderde snel: met elke nieuwe klus groeide de verzameling. De inmiddels imposante collectie bergt hij in de garage op. “Alles heeft zijn plek,” merkt hij fijntjes op als hij de deur opent. Spot on! Werkelijk alles is keurig opgeborgen in schappen boven de werkbank en in een open kast tegen de houten wand. Op een zoldertje in de nok staat zijn machinale handgereedschap van het merk FERM. Hij kocht het in een webshop. Over de keuze voor dit merk is hij duidelijk: “Omdat ik het niet dagelijks gebruik, hoeft het voor mij geen Bosch, Makita of DeWalt te zijn. Ik wil iets dat goed is en niet al te duur.” Maar we lopen op de zaken vooruit, want voordat het gereedschap in garage terecht kon, moest die gebouwd worden.

Zes kuub beton

Via Marktplaats kocht hij een tweedehands houten garage in Zutphen. Met de hulp van een paar vrienden, van wie één over een kleine vrachtauto beschikt, had hij het bouwwerk in krap twee dagen met beleid afgebroken en in onderdelen in zijn tuin staan. De garage moest op een solide ondergrond worden geplaatst, bijvoorbeeld een betonvloer, maar die had hij nog nooit gemaakt. Hij begon eraan. De bouwstaalmatten en het hout voor de bekisting haalde hij bij de bouwmarkt met de aanhanger, die hij eerder via Marktplaats op de kop had getikt en zelf opknapte. Een betonpomp, die maar net door de smalle straatjes kon, pompte tenslotte zes kuub beton in de bekisting. “Door de druk van het beton liepen de kantplanken wat uit,” zegt Robin. “Maar ach, dan weet ik dat ik het de volgende keer anders moet aanpakken.” Hij pakt zijn mobieltje erbij en toont me een foto van de bekisting. Prima werk. Hij scrolt door en laat me de situatie van zijn optrekje zien vlak nadat hij het kocht. Het eerste wat opvalt is dat het ruige groen van toen sterk contrasteert met de picobello staat van de huidige tuin.

Keurig opgelost

Robin werkt in Oss. Van werk naar huis komt hij langs de Gamma, dus daar haalt hij veel van wat hij nodig heeft. Andere keren rijdt hij naar Karwei, ook vlakbij. Bij de eerste haalde hij egaline om de ruwe betonvloer strakker en gladder te maken. “Egaline van hun eigen merk,” verduidelijkt Robin, “maar die liet zich niet mooi verwerken, dat merkte ik meteen.” Hij deed zijn beklag. De bouwmarkt loste het keurig op en Robin werkte zijn vloer naar tevredenheid af met een product uit het hogere segment.

Grotere partijen haalt hij bij Hornbach in Best. Iets verder rijden, maar met het voordeel dat hij er met de aanhanger doorheen kan. Bovendien – hij rekent het voor – zijn de prijzen er vanwege de partijgrootte beduidend lager. Zo haalde hij daar de osb-platen en de dakshingles voor het nieuwe dak op zijn huis. Een hele klus, geeft hij toe: “Je begint eraan en op een gegeven moment ligt het dak open. Dan kun je niet meer terug.” Het resultaat mag er zijn, vakwerk is het, net als de grote terrasvlonder van brede planken voor zijn huis.

Online bouwpakket

In het tuinhuisje bevindt zich het geheim van de goed onderhouden tuin. Aan de wand hangt een steekschep, een bats en nog het een en ander aan tuingereedschap met steel. Op de betonvloer staat een grasmaaier van Wolf Garten. Zou Robin weten dat de tuin doorgaans een sluitpost is en dat een verzorgde tuin erop wijst dat de bezitter zijn zaken op orde heeft? Hoe het ook zij, het betonvloertje in het tuinhuisje stortte hij zelf, dit keer met een betonmengsel in zakken van Karwei. Het tuinhuisje bestelde hij online als bouwpakket. “Niet moeilijk,” zegt hij. “Net als bij LEGO gewoon de handleiding volgen.”

De vouwpoort is misschien wel de voorlopige kroon op Robins kluswerk. Hij wilde zo’n robuuste landelijke poort met brede planken aan dikke staanders, maar vond dat de twee uitzwenkende delen te ver de smalle straat op zouden draaien. Dit zou het uitrijden van zijn aanhanger, die achter de poort gestald is, bemoeilijken. Hij sliep er een paar nachten over en kwam toen op het lumineuze idee om beide poortdelen uit twee afzonderlijke, middels scharnieren verbonden delen te vervaardigen. Opent hij nu zijn poort, dan steken de ingeklapte, want scharnierende delen minder ver de straat op. Als de poort gesloten is, ziet alleen een geoefend oog dat deze niet uit twee, maar uit vier delen bestaat.

Groeidiamant

“Alles wat je klust, is een investering,” stelt Robin vast. Zijn aankoop is mede door zijn inspanningen al flink in waarde gestegen. Elke cent die hij via bouwmarkten investeerde is, zo schat hij in, zo’n drie cent waard geworden. Feitelijk bezit hij een groeidiamant. Toch denkt hij er niet aan om elders te gaan wonen, daarvoor is deze plek simpelweg te mooi. Hij wijst naar de nieuwbouw op de al even fraaie belendende percelen. “Stel dat ik ooit een groter huis wil net als die,” oppert hij. “Dan laat ik toch gewoon een shovel komen en gooi ik dit huis plat.”