Column: Drie gaten per jaar

Ik appte de buren of zij het apparaat niet per ongeluk geleend hadden – hadden ze niet, zelfs niet expres. Ik appte mijn zoon met dezelfde vraag, mijn dochter idem dito en mijn broer. Mijn vrouw overstemde mijn steeds luidruchtiger chagrijn door de tv harder te zetten. Het kwam er op neer dat ik er alleen voor stond, wat me deed besluiten een nieuwe machine te halen. Shoppen werkt bovendien therapeutisch.

Een machine voor gemiddeld drie gaten en vier schroeven per jaar. Dat hoeft geen dure te zijn. Mijn broer zei zeer tevreden te zijn over zijn accuboor­machine van de Lidl. Een boormachine bij een supermarkt? Ja, zei hij, een prima ding voor weinig geld. Dus ik naar de Lidl. Ik had het ding al in mijn karretje liggen, toen die aloude twijfel begon op te spelen. Ik legde het ding terug en reed naar Karwei. Daar is het assortiment vele malen groter, maar gelukkig lang niet zo overweldigend als het aanbod op het web. Ik koop dan ook steeds minder online. Al dat kijken en vergelijken maakt me dol en doet mijn kooplust tot onder het vriespunt dalen. Veruit de meeste surfsessies sluit ik af met een gesloten beurs. Bij Karwei hangt een klus-vibe. Dat zal het gevolg van slimme marketing zijn. Ik ben er in ieder geval gevoelig voor. Bij Karwei (en andere bouwmarkten) voel ik me meer een klusser dan bij de Lidl. Tegelijk ben ik niet gek. Voor drie gaten en vier schroeven per jaar hoef ik als gezegd niet heel diep in de buidel te tasten. De boormachine van de Lidl is door de Consumentenbond tot drie keer toe uitgeroepen tot beste uit de test. De testresultaten heb ik niet ingezien, maar het apparaat is ook nog eens goedkoper dan de goedkoopste bij Karwei. Dus maar weer terug naar de Lidl. Een dag later vond ik mijn oude boormachine op zolder. “Fijn voor je,” zei mijn vrouw. De nieuwe boor­machine gaf ik aan mijn zoon. Mijn oude machine heeft nooit last van een lege accu omdat ‘ie een snoertje heeft. Heel prettig voor die drie gaten per jaar. 

Edwin Timmers